Hey very interesting blog!
جدیدترین مقالات روانشناسی
سلستین (با بازی ژن مورو) به عنوان خدمتکار به املاک روستایی یک
خانواده به نام مونتیل میرود. او
خیلی زود متوجه میشود که زیادهروی در سرخوردگیها و وسوسههای کارفرمایان مردش، میتواند به پیشرفت اجتماعی
و مالی او کمک کند. این فیلم بلند مکزیکی بونوئل ایده شهادت مذهبی را در یک دنیای فاسد بررسی میکند.
تصاویر تحریکآمیز و تمایلات
جنسی لجامگسیخته وجود دارند؛ اما
بهراستی تنها المان «بونوئلی»، استفاده از فتیش
پا (یا پاپرستی؛ به هرگونه اظهار تمایل چشمگیر و غیرطبیعی نسبت به پا گفته
میشود) است. این فیلم آخرین فیلم بلند آمریکایی بونوئل بود؛ پیش از
آنکه او به اسپانیا برگردد و «ویریدیانا» Viridiana بدنام را بسازد.
بعضی بر این باورند که علت فوت فتیش یا اختلالهای مشابه
این است که اولین تجربههای تحریک جنسی فرد در ارتباط با یک شی یا یک بخش از بدن بوده است.
با این حال شواهد جامعی در رابطه با علت فوت
فتیش یا عوامل ایجاد کننده آن وجود
ندارند. «زندگی جنایتبار آرچیبالدو
دلا کروز» تجلی طنز پوچگرایانه و کاراکترهای هولناک بونوئل است.
کاراکتر مرکزی (مانند اکثر کاراکترهای بونوئل) مملو از
میل و رغبتی است که هرگز برآورده نمیشود.
در حالی که پلیس تلاش میکند، بفهمد چرا این گروه در عمارت به
دام افتاده است (پلیس به دلیل نیروی نامرئی قادر به ورود
به این عمارت نیست) این گروه تلاش میکند راهی برای ترک زندان عجیبوغریب
خود بیابد. از همان سکانس آغازینش از
پا، تا تصویر ذهنی فرانسیسکو از کلیسایی که همه به او میخندند، «ال» یک
شاهکار در بین فیلمهای سایکوسکچوال است.
این فیلم به طرز درخشانی مفاهیم بحرانهای مرد
و پارانویا را به تصویر میکشد؛ مردی را نشان میدهد که در وسواسهای
هذیان خود گم شده است. ژاک لاکان «ال» را در سخنرانیهای معروف خود
گنجانید و از این فیلم به عنوان ابزاری برای توضیح ایدههای نظری خود استفاده کرد.
فیلم براساس اصول ژانری بازی میکند
و پرترهای از تمدن “وارونه” خلق میکند که در
طول زمان از دست رفته است. در یک نقطه، بونوئل حتی با فیلمبرداری از یک بز خارج از کوه، پا را فراتر از مرزهای
یک مستند وفادار میگذارد و با نمایش این صحنه “اثبات” میکند
که این منطقه کوهستانی خطرناک است.
فیلم درباره گروهی از دوستان ثروتمند است که تلاش میکنند
غذا بخورند، اما به طور مداوم با مرگ، وقایع دیدنی، شلیک
و غیره مختل میشود. بونوئل به ملودرام به دلیل المانهای ویرانگرایانهاش عشق
میورزید، بنابراین درک انتقاد بونوئل از واژه “neorealist” که برای فیلمش
به کار برده شد، سخت نیست. اگرچه این
فیلم از یک لنز «نئورئالیست» استفاده میکند، «فراموششدگان» آشکارا از نئورئالیسم تقلید
میکند تا ایده خوشقلب بودن فقیر را براندازد.
سایمون (یا شمعون با بازی کلاودیو بروک) با
نشستن بر بالای یک ستون بهمدت ۶ سال، ۶ هفته
و ۶ روز، سرسپردگیاش را به خدا ثابت میکند.
وقتی او به یک ستون دیگر جابهجا میشود، شیطان (با بازی
سیلویا پینال) او را دنبال میکند و قصد دارد تا این
مرد متعصب را از رستگاری ابدی
بیرون بکشد. دیروز تولد لوئیس بونوئل،
کارگردان و فیلمنامهنویس اسپانیایی بود، این یادداشت مروری است
بر بیست فیلم از آثار شاخص بونوئل.
«زیبای روز» چیزی بیش از یک فیلم درباره اروتیسیزم است؛ فیلمی که جسورانه خط بین خیال و واقعیت را
تار میکند. شما هرگز نمیدانید
که وقایع روی صفحه نمایش واقعی است یا بخشی از یک فانتزی ماهرانه در ذهن یک زن خانهدار است.
او زنی خلق کرد که یک ملکه یخی و یک
بچهگربه جذاب را با درندهخویی یکسان بازی میکند.